امام علی علیه السلام فرمودند:
إِحْذَرُوا نارا قَعْرُها بَعیدٌ، وَحَرُّها شَدیدٌ وَعَذابُها جَدیدٌ، دارٌ لَیْسَ فیها رَحْمَهٌ، وَلا تُسْمَعُ فیها دَعْوَهٌ، وَلا تُفَرَّجُ فیها کُرْبَهٌ.

بترسید از آتشی که ژرفایش ناپیداست و گرمایش سخت و عذابش نو به نو. سرایی است که در آن رحمتی نباشد و فریاد کمک خواهی شنوده نشود و اندوهی زدوده نگردد.
نهج البلاغه، نامه 27.